Eveet hizimi alamadan bugune 3. ve son blogumu da sigdiriyorum... Bugun tam olarak 7+4 gunluguz. Bebegi ilk ogrendigimizde regl tarihinden 3 gun gecmisti ve erken gebelik testleri ile ogrendim. Ardindan hemen hastaneye kosturup kan verdim ve hormonun biraz yukseldigini gorduk. Tahminlerime gore cok yeni bir dollenmeydi ama ben yine de son regl tarihine gore hesapladim haftasini. Ondan sonraki surec ise tam bir kaos... Cape Town` da doktor bulmak zor oldu diyebilirim. Ilk baslarda dil okulundaki hocalarimdan oneri istedim. Bir iki Guney Afrikali arkadasim ve internetteki forumlardan da isimler aldim. Sonunda elimde bir suru doktor ismi vardi ve nasil sececegimi bilemiyor vaziyetteydim. En son kararimi doktorlarin bulunduklari hastanelere ve muayenehanelere giderek ve yuz yuze tanisarak vermek istedim. Bir iki doktorun bulunduklari hastaneye adim atar atmaz hastane kokusu burnuma geldi ve kapisindan girer girmez geri ciktim. Belki iyi doktorlardi fakat acikcasi doktor kadar bulunduklari ortam da cok onemli.O anki hormonlarin etkisiyle tabi hic dusunmedim sonrasini. Birkac doktordan da elektrik alamadim. Yonlendirmeleri cok yuzeyseldi ve benim de ilk hamileligimdi. Kulaktan dolma bilgiler yerine kendi doktorum tarafindan en guzel sekilde yonlendirilmek istiyordum. Kisacasi donanimli ve donanimini insana %100 aktarabilecek bir doktor ihtiyaci icindeydim. Neyse ki Mediclinic Hospital`daki Dr. Christine Van Heerden ile cok guzel bir uyumumuz oldu. Beni cok guzel sekilde yonlendirdi. Bu arada cok ilginc bir seyi paylasmak istiyorum sizlerle. Cape Town` da hamileyseniz ve doktora gitmek istiyorsaniz 8. haftaniz dolmadan randevu alamiyorsunuz. Ben 3 haftalikken ogrendim ve 5 haftaya yakin bekledim. Turkiye`de boyle bir sey olsa adami vururlar. :) Gerekce olarak da bebegin ilk donemlerinde ultrasona magruz kalmasinin istenmemesi... Benim ilk haftalarim tahmin edeceginiz uzere zor gecti. Yani bebek var, test pozitif cikti ve bebegi goremiyorsunuz. Fakat soyle de bir gercek var ki o da gercek anlamda 7-8. haftada bebeginizin kalp atislarini duyamiyorsunuz. Normalde ilk gidiste kese varla yok arasinda gozukuyor. Bir hafta sonra bebek var kalp atisi yok, sonraki hafta da kalp atislari.. Ben gittigimde keseye de bebegime de minik kalp atislarina da ayni esnada sahit oldum. Cok essiz bir duyguydu gercekten, tarifi yok. :) Tahmin ettigim gibi de gec dollenme yasamisim ve bebegim normalden 1 hafta geriden geliyordu. Bu bebeg
in gelisiminde negatif bir durum degil, dogum tarihini 1 hafta sonraya kaydiriyorlar sadece. Guney Afrika`daki bu kuralin ardindan arastirmalarim sonucunda Avrupa`da da buna benzer seyler yasandigini ve hatta hatta Ingiltere`de bebek 12 hafta olmadan once ultrasona girilmedigini de ogrenmis oldum. Bu bir bakima sizi zorlayan bir surec fakat doktorlar bu olaya hastalik gozuyle bakmiyorlar. Doktora hastalaninca gidilir inancindalar ve hamilelikte apar topar doktora gidilmesini sacma buluyorlar. Bizim bir sonraki randevumuz 11. haftada.
Velhasil-i kelam suan minisle 8. haftamizin icerisindeyiz. Belirtilerime gelince ilk 3 hafta neredeyse hic belirtim yoktu. Son zamanlarda uyku ihtiyaci, sabahlari cok hafif bulanti ve kokulara inanilmaz hassasiyet var. Bir de agzimda metalik bir tat, sanki iki dakika once metal yutmusum gibi. Hic guzel degil gercekten, yemeklerin tadini almami engelliyor. Kilo konusuna da gerekenden biraz daha fazla onem gostermem gerekiyor. Hamilelikten once guzel bir diyetin icindeydim ve vermem gereken 7-8 kilo vardi. Onlari veremeden hamile kaldigim icin biraz tombik anne olmaktan korkuyorum. :) Duzenli bir spor plani cizmek istiyorum. Bu sureci de ilerleyen haftalarda sizlerle paylasiyor olacagim.
Bu arada minisin ilk ultrason goruntusunu de paylasmasam olmaz. :)
Tekrar gorusmek uzere
Askla kalin.
Tekrar selamlar... Bir onceki blogumun atesi uzerinden kalkmadan hemen hamileligimle ilgili ilk videoyu cekmek istedim. Oncelikle hamilelik fikri Cape Town` a yerlesene kadar neredeyse yoktu. Tahmin edebileceginiz gibi is ve kariyer odakli dusunceler, evliligin ilk yilinin oturmasi, bebek sahibi olma dusuncesine hazir hissetmeme gibi birtakim sebepler oldu. Halen de ayni tereddutleri yasamiyor degilim acikcasi. Bu demek olmuyor ki bebegimiz bize surpriz yapti. Vallahi ne yalan soyleyeyim, ezelinden beri ''bizim bebek surpriz yapti, biz hic istemiyorduk''culara hic inanmadim. Onlarca korunma yontemi varken caanim bilim adamlari ''bacim tamam anladik hicbir koruma yontemini beceremiyorsun, bak biz kocana bir asi hazirladik, malum bolgeye asi yapip, bebek istediginiz zaman da asinin etkisini kaldirici baska bir asi yapiyoruz'' diyorlar. Bilim artik kaza susune inanmiyor arkadaslar. Ben bu yaziyi okuyanlarin basina boyle bir sey gelmis olsa dahi kaza oldu demek yerine yaptik bir hata, korunmayi unuttuk demelerini daha samimi buluyorum. Neyse gelelim sadede...
Cape' e geldikten sonra kendimle kalacagim zamanlar fazlalasinca isin icine ister istemez gelecek planlari dahil oldu. Bu planlarin merkezinde ise bebek yatiyordu. Yasim henuz 25. Bir coguna gore erken gelebilir; fakat bir-iki yil sonra ulkeye donecegiz ve bu surecte elimde bulunan vize ile is bulmak imkansiza yakin... Bu surecte de Ingilizce seviyemi olabildigince yuksege cikarmak, hatta ikinci bir dili intermediate seviyesine cikarmak en mantikli islevler arasinda. Calisan bir annenin cocugu ve arkadaslari olaraktan cocuguna vakit ayiramayan annelerden cokca duydum. Hepsinin yeterli bir anne oldugunu adim gibi biliyorum. Cocuklarinin gelecegi icin onlardan ayri kalmayi goze almak bana gore buyuk bir kahramanlik ornegi.. Sadece cocugun ilk 1 yasinda annesiyle birlikte olmasi hem anne icin hem bebek icin cok faydali.(ben demiyorum bilim diyor :p) Ozel sirketleri de biliyorsunuz, bir yil gibi bir surede izin kullandirmadiklari icin kafamda yesil isiklar yandi sondu, yandi sondu anlayacaginiz...
Neyse efendim ben bu dusunceler isiginda sevgili esime durumu aynen naklettim ve geri bildirimini bekledim. Uzun zaman sonrasina erteledigimiz bir karar oldugunu bildigi icin ilk zamanlar afalladi. Daha sonralari olayin mantigina kendini inandirdi. Fakat bu surecin uzun bir surec olabilecegini, genelde eslerin yaklasik 6 ay-1 yil icerisinde cocuk sahibi olabileceklerini biliyordum. Buna gore hazirladik kendimizi. Oncesinde saglik taramasindan gecebilirdik aslinda, ama gerek gormedim. Gelin gorun ki biz bu dusunceler icindeyken zaten bebek orada bir yerlerde bizi bekliyormus. Gercekten cok sansliyim ki ilk aydan bebek haberini alabildik. Esim daha olayin mantigini kavramaya calisirken bir anda baba olacagini ogrendi ve o anki sasirma, sevinme, korkma arasindaki ifadeleri gorulmeye degerdi acikcasi. :) Bebegi ogrendigimizde 3 haftalikti, cok kucuktu. Suan 7,5 haftaligiz ve gectigimiz Pazartesi kalp atislarini duyduk cok sukur. Ilk ogrendigim andan itibaren su gune kadar olan sureci diger yazimda sizlerle paylasiyor olacagim. Simdilik gorusmek uzere...
Sevgiyle kalin.
